Η πιο δημοφιλής σύνθεση του Μπετόβεν και ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα έργα της κλασσικής μουσικής, γνωστή με τη γερμανική της ονομασία Für Elise («Για τη Λίζα»). Πρόκειται για μια τρίλεπτη μπαγκατέλα (μικρής διάρκειας σύνθεση για πιάνο με ελαφρύ περιεχόμενο) σε λα ελάσσονα, η πρεμιέρα της οποίας δόθηκε στις 27 Απριλίου 1810.

Ο Καρυοθραύστης  είναι μπαλέτο σε δύο πράξεις και τρεις σκηνές του Ρώσου συνθέτη Πιότρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι. Ο Τσαϊκόφσκι συνέθεσε το έργο το 1892, ενώ το λιμπρέτο βασίστηκε στη διασκευή του παραμυθιού Ο Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικών του Ε. Τ. Α. Χόφμαν από τον Αλέξανδρο Δουμά. Η πρωτότυπη χορογραφία είναι του Λεβ Ιβανόφ. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στο θέατρο Μαριίνσκι στην Αγία Πετρούπολη την Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου 1892, σε μια διπλή παράσταση μαζί με την όπερα του Τσαϊκόφσκι, Γιολάντα.

Ο άνθρωπος από τα πρώτα χρόνια κιόλας της ύπαρξής του ασχολήθηκε με τη μουσική. Δέχτηκε τα πρώτα μουσικά ερεθίσματα από τη φύση. Κάποια από αυτά ήταν το κελάηδημα των πουλιών, το κελάρυσμα του νερού, οι βροντές, το θρόισμα των φύλλων. Επηρεασμένος από αυτά ο άνθρωπος άρχισε να δημιουργεί ο ίδιος αντικείμενα που θα του επέτρεπαν να «φτιάξει» μουσική: τα μουσικά όργανα.
   Στην αρχή χτυπούσε δυο ξυλάκια ρυθμικά, μετά ανακάλυψε πως όταν φυσούσε ένα καλάμι αυτό έβγαζε ήχο, έπειτα πειραματίστηκε με διαφόρου μήκους χορδές. Με το πέρασμα των χρόνων και των αιώνων τα μουσικά όργανα εξελίχθηκαν και έφτασαν στη σημερινή τους μορφή. Τα όργανα μπήκαν σε κατηγορίες: τα έγχορδα (όπως το βιολί), τα πνευστά (όπως το φλάουτο), τα πληκτροφόρα (όπως το πιάνο) και τα κρουστά (όπως το τύμπανο). Όμως ποιο θα ήταν το μουσικό αποτέλεσμα άμα συνδυάζαμε όλα αυτά τα όργανα;

Η Συμφωνία αρ. 9 (Symphony No. 9) υπήρξε αρχικά παραγγελία προς τον συνθέτη της Φιλαρμονικής Εταιρείας του Λονδίνου, το 1817, η οποία στη συνέχεια δεν ευοδώθηκε. Δώδεκα χρόνια μετά την ολοκλήρωση της Όγδοης Συμφωνίας, ο Μπετόβεν άρχισε να δουλεύει το νέο του έργο το 1818 και το ολοκλήρωσε το 1824. Έξι χρόνια για τη σύνθεση ενός κολοσσιαίων διαστάσεων έργου δεν ήταν και μεγάλο διάστημα, δεδομένων και των έντονων προβλημάτων κωφότητας που αντιμετώπιζε.

Ο Μότσαρτ έζησε μόνο 35 χρόνια, πρόλαβε όμως να συνθέσει περίπου 600 έργα (συμφωνικά, δωματίου, κονσέρτα, όπερες και χορωδιακά), τα περισσότερα από τα οποία είναι αριστουργήματα. Σε ηλικία τριών χρονών έπαιζε πιάνο, στα πέντε του συνέθετε και στα έξι έδωσε το πρώτο του κοντσέρτο. Μιλάμε για τον ορισμό της ιδιοφυΐας.

Η μουσική του έχει και «μαγικές» ιδιότητες. Κτηνοτρόφοι παίζουν Μότσαρτ στις αγελάδες για να αυξήσουν την παραγωγή τους σε γάλα ή να μας δώσουν πιο τρυφερό κρέας. Έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά ότι η ακρόαση της μουσικής του βοηθά στην ανάπτυξη της νοημοσύνης των βρεφών και των παιδιών. Η μορφή του απεικονίζεται σε σοκολατάκια, σουβενίρ και άλλα είδη διακόσμησης.

Μεταξύ σοβαρού και αστείου λέγεται ότι αν υπήρχε δυνατότητα ο Μότσαρτ να διεκδικήσει τα δικαιώματα για τη χρήση της μουσικής και του ονόματός του θα μπορούσε να αγοράσει όλη την Αυστρία. Άλλωστε, η γενέτειρά του Ζάλτσμπουργκ ζει και αναπτύσσεται μέχρι σήμερα χάρις στον Μότσαρτ. Και όμως, ο συνθέτης της Μικρής Νυχτερινής Μουσικής, του Ντον Τζιοβάνι, του Μαγικού Αυλού και άλλων αριστουργημάτων πάλευε για να τα φέρει βόλτα με τα οικονομικά του στον σύντομο βίο του.

ΠΗΓΗ: www.sansimera.gr