Στάση βροχοσταλίδων (συνέχεια)

Το ίδιο κιόλας βράδυ, η Μικρή Αρκούδα* μέσα από μια αστεροακτίνα της έστειλε την απάντησή της. Και το παιδί διάβασε με τρεμάμενη φωνή: «Περιβάλλον, SOS!!!». 

— Βέβαια! Πώς δεν το σκεφτήκαμε πιο πριν; Η Γη μας κινδυνεύει από τη μόλυνση. Γι’ αυτό είναι θυμωμένα τα σύννεφα.

— Θα τα κάνουμε να ξεθυμώσουν, είπαν μ’ ένα στόμα όλα τα παιδιά, ξέροντας τώρα πια τι έπρεπε να κάνουν. 

Σαν ξημέρωσε, τα παιδιά σκορπίστηκαν στις γύρω γειτονιές, πήγαν από σχολείο σε σχολείο, από σπίτι σε σπίτι και μίλησαν με τα άλλα παιδιά στη δική τους γλώσσα. Αυτά με τη σειρά τους μίλησαν στους φίλους τους στις άλλες γειτονιές κι εκείνοι στους δικούς τους. Μέσα σε λίγες μέρες όλα τα παιδιά της Γης γνώριζαν την αλήθεια. Όμως μόνα τους, δίχως τη βοήθεια των μεγάλων, ήταν αδύνατο ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Έβαλαν λοιπόν τα δυνατά τους και τα βράδια, σαν έπεφταν στο κρεβάτι, έπλεκαν στο παραμύθι της μαμάς ή του παππού και της γιαγιάς τη δική τους ιστορία, την αληθινή, με το περιβάλλον και τα σύννεφα. Κι η ζεστασιά των παιδικών λόγων μαλάκωσε την καρδιά τους…

Πολύ σύντομα όλοι μιλούσαν γι’ αυτό. Στις γειτονιές, στις πλατείες και στα ξεραμένα πάρκα των πόλεων, στα έδρανα* των Κοινοβουλίων, παντού όλοι μιλούσαν για την προστασία του περιβάλλοντος. Κι όχι μόνο…

Τα μέτρα ήταν άμεσα: οι τραγουδιστάδες έπλεξαν εγκώμια στη μητέρα φύση, οι παραμυθάδες την τίμησαν με όμορφες ιστορίες, οι πολιτικοί έκαναν νόμους να την προστατέψουν κι οι απλοί άνθρωποι της έδειξαν την αγάπη τους.

Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Και τα παιδιά ήταν αυτά που τα πρωτοαντίκρισαν. 

— Είδατε που είχαμε δίκιο;

— Πράγματι! Έχω καιρό να δω σκουπίδια στους δρόμους…

— Και τα πάρκα δεν είναι βουβά, αντηχούν από τα γέλια!

— Κοιτάξτε! Όλοι βγήκαν στις γύρω πλαγιές να φυτέψουν δενδρύλλια!

— Και τα φουγάρα στις σκεπές έγιναν ανθοδοχεία!  

Από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανακοινώνονταν τα νέα απ’ όλο τον κόσμο: «Οι πετρελαιοκηλίδες δεν μολύνουν πια τα νερά των θαλασσών… Οι φωτιές ανάβουν μόνο για να ζεστάνουν…Οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων αποσύρονται, γιατί αυτά κινούνται με τη βοήθεια του ήλιου…».

Ακόμα και οι βροχοσταλίδες δεν έμειναν ασυγκίνητες. Ήταν οι πρώτες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μου κι έδωσαν το «παρών». Κι ο ουρανός σκοτείνιασε.

— Επιτέλους, βροχή! φώναξε αυθόρμητα κάποιος νεαρός.

— Η βροχή της σωτηρίας! συμπλήρωσε μια κοπέλα.

— Είναι αυτό που περιμέναμε, αυτό που μας ξανανιώνει, παρατήρησε μια γριούλα. Το νερό της ζωής!

Μήνες περίμεναν αυτή τη στιγμή και η ευκαιρία δεν πήγε χαμένη. Μικροί και μεγάλοι βγήκαν στους δρόμους μες στη βροχή και γιόρτασαν το γεγονός.

Έτσι, η στάση των βροχοσταλίδων έληξε, με την υπόσχεση βέβαια και την ελπίδα για ένα καινούριο ξεκίνημα, μια καινούρια ζωή…

Μερκούριος Αυτζής, Ουρανοκαμώματα, εκδ.
Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2000 (διασκευή).

* Mικρή Aρκούδα: αστερισμός

* έδρανα των κοινοβουλίων: καθίσματα στις αίθουσες που συγκεντρώνονται οι βουλευτές

1.Το κείμενο που διαβάσατε είναι η συνέχεια και το τέλος της στάσης των βροχοσταλίδων. Διηγηθείτε το με λίγα λόγια στο διπλανό σας. Οι παρακάτω ερωτήσεις θα σας βοηθήσουν.

• Γιατί τα σύννεφα ήταν θυμωμένα;
• Τι έκαναν τα παιδιά για να ξεθυμώσουν τα σύννεφα;
• Τι μέτρα πήραν οι άνθρωποι για να προστατέψουν το περιβάλλον;
• Τι αποτέλεσμα είχαν τα μέτρα που πήραν οι άνθρωποι;

Ονοματική και ρηματική φράση

Ονοματική είναι μια φράση όταν οι λέξεις από τις οποίες αποτελείται είναι ονόματα(ουσιαστικά και επίθετα) και δεν περιλαμβάνει ρήμα.

Ρηματική είναι η φράση όταν περιλαμβάνει ρήμα.